Centrum Fizjoterapii i Osteopatii

Lekarz. Twórca osteopatii. Buntownik. Wizjoner.

​

Urodzony 6 sierpnia 1828 roku w rodzinie pastora, jednocześnie rolnika i lekarza. Ojciec zaszczepił mu ciekawość świata, nauczył obserwować przyrodę

Gdy Still pracował już jako lekarz i chirurg w jego życiu wydarzyło się coś, co na zawsze zmieniło jego myślenie o medycynie. W czasie epidemii zapalenia opon mózgowych w Stanach Zjednoczonych, zmarło jego troje dzieci. Bezsilność najbliższych mu lekarzy i jego samego wobec choroby oraz nieskuteczność medycyny opartej na stosowaniu leków spowodowały, że Still porzucił medycynę allopatyczną. Zrozumiał, że siły natury są jedynym sprzymierzeńcem lekarza w walce z chorobą.

​

Wiele lat poświęcił samodzielnym studiom zanim zdecydował się przewartościować swój system leczenia i nazwać go w 1874 roku osteopatią.

 

Początkowo środowisko medyczne nie zaakceptowało filozofii nowej metody. Brak akceptacji nie zniechęcało jednak Stilla do dalszego uprawiania sztuki osteopatii, którego sława terapeutyczna szybko się poszerzała. Jego metody przynosiły pozytywne i szybkie rezultaty tam, gdzie zawodziły dotychczasowe sposoby. Still oprócz leczenia dysfunkcji ortopedycznych (w tym nastawiania zwichnięć i złamań) leczył również takie schorzenia jak: szkarlatyna, błonica, angina, zapalenie płuc, ropiejące zapalenie spojówek, róża, a nawet uzależnienia. Mówił o sobie także, że ma 75% skuteczności w leczeniu zapalenia wyrostka robaczkowego, co w czasach ogromnego ryzyka operacyjnego było bardzo kuszącą formą leczenia.

Nie wszystkim podobały się publicznie głoszone słowa Stilla mówiące o tym, że Bóg nie jest kimś, komu zależy na leczeniu za pomocą whisky lub opium ( popularne sposoby w tamtych czasach) tylko na zrozumieniu przez człowieka, iż został wyposażony we wszystkie atrybuty zdrowia i głupotą jest z nich nie korzystać.

 

1894 roku powstała pierwsza, założona przez A.T.Stilla w Kirksville American School of Osteopathy, w której oprócz niego nauczali również dwaj jego synowie.

 

Still nazywał osteopatów bohaterami praw natury, bojownikami, których jedyną amunicją była wiara w mądrość tych praw. Prawa te sformułował już w 1874 roku twierdząc, że: ciało jest całością, ma tendencję do samonaprawy,  a struktura
i funkcja narządu są wzajemnie zależne. Podkreślał, że w praktyce klinicznej należy najpierw znaleźć przyczyny tętniczego lub żylnego deficytu danego narządu, jeżeli skutecznie chcemy poprawiać jego stan funkcjonalny. Zasada ta dotyczy nie tylko objawów takich jak ból głowy, gorączka, biegunka, ale również konkretnych jednostek chorobowych takich jak - zapalenie płuc, koklusz, odra czy świnka. Jak pisał - "zasada tętnic jest uniwersalna", a ciało ludzkie jest "Bożą apteką" gdzie wszystkie środki do zwalczania choroby są już obecne.  Nie kłóciło się to bynajmniej z mechanistycznym traktowaniem ciała w opisach Stilla. Często nazywał je maszyną, której do prawidłowego funkcjonowania potrzeba właściwego ukrwienia i stymulacji nerwów.

 

Zachęcał adeptów sztuki osteopatycznej do trzeźwej oceny sytuacji, odczarowując w ten sposób ówczesną medycynę obładowaną wierzeniami, a nie szacunkiem do faktów. Był wybitnym znawcą anatomii, a szczególnie interesował go układ nerwowy z jego częścią wegetatywną oraz system limfatyczny i powięziowy. 
Znane powszechnie jest jego powiedzenie dotyczące powięzi i przepony– 
"to dzięki nim żyjemy to przez nie giniemy".

 

Stwierdzał, że "lek" powinien działać na przyczynę, a nie na objawy. Był przy tym nieprzejednanym wrogiem ówczesnych lekarstw.

 

Still był czynnym terapeutą do czasu udaru mózgu i częściowego paraliżu. Pół roku później, 12 grudnia 1917 roku zmarł, pozostawiając po sobie spuściznę w postaci dziedziny, która jest nie tylko sztuką medyczną, ale również filozofią opieki medycznej i filozofią życia. Chodź dla niektórych może wydawać się magiczna i tajemnicza, to jednak nie jest ona ponad naturalnym darem, tylko sztuką medyczną twardą stąpającą po ziemi opartą na boskich prawach natury- anatomii i fizjologii.